Chory nie chce się kąpać – zawsze warto dociec przyczyny niechęci. Być może bliski nie rozumie już słowa kąpiel albo nie wie, jak ma się rozebrać, obawia się samego mycia, bycia nago. Pomocna okazać się może kąpiel czy prysznic w bieliźnie. Można także spróbować podzielić cały rytuał kąpieli na etapy np. pójdźmy do łazienki, teraz zdejmij bluzkę itd.
Choremu łatwiej będzie zrozumieć konkretne informacje. Dodatkowo uprzedzajmy chorego o tym, jaką czynność będziemy w danym momencie wykonywać np. teraz poleję Cię wodą, wtedy jest szansa na to, że bliski mniej będzie się obawiał kąpieli i nie przestraszy się niespodziewanego ruchu. W chorobie zmienia się wrażliwość na dotyk, temperaturę, dlatego obserwując bliskiego postarajmy się dostosować.
Polecamy obejrzeć krótki filmik dotyczący kąpieli osób z demencją:
Lęk przed lustrem, odbijającymi obraz powierzchniami, sprzętami, meblami – na pewnym etapie choroby, gdy chory nie rozpoznaje do końca otoczenia i siebie zasłońmy lustra i powierzchnie, w których bliski może się przejrzeć. Jeśli coś w otoczeniu/ mieszkaniu/pokoju niepokoi chorego, nie tłumaczmy, że to nic takiego, tylko postarajmy się usunąć źródło niepokoju np. przestawmy lampę jeśli rzuca ona cień, którego bliski się boi, upnijmy inaczej zasłony, schowajmy zdjęcia.
Agresja, krzyk, pobudzenie, fizyczny opór – spróbujmy dociec przyczyny pobudzenia i w miarę możliwości ją usunąć. Agresja fizyczna, słowna (np. wyzwiska) są objawem chorobowym i jednocześnie sposobem chorego na zakomunikowanie jakiejś swojej potrzeby, której nie jest już w stanie normalnie zwerbalizować.
Czynniki które mogą wywołać stan pobudzenia można podzielić na 3 kategorie:
- Bodźce zewnętrzne – hałas, zbyt wiele dźwięków na raz, niemożność zrozumienia polecenia, kąpiel, jedzenie, nieodpowiednia temperatura otoczenia, zmęczenie, wyjście opiekuna, nuda itp.
- Ból i dolegliwości somatyczne – stany zapalne, gorączka itp.
- Omamy oraz urojenia i związany z nimi lęk.
Aby pomóc choremu postarajmy się:
- zminimalizować hałas i zbyt dużą liczbę bodźców (np. nie włączaj jednocześnie telewizora i radia, spotkania towarzyskie organizuj w mniejszej grupie osób)
- dostosować temperaturę (chory może ją odczuwać inaczej niż my)
- zlokalizować dolegliwości pytając np. czy boli Cię kolano? – choremu łatwiej będzie odpowiedzieć tak lub nie niż samodzielnie zbudować wypowiedź,
- nie dyskutuj z urojeniami i omamami, nie przekonuj, że to nieprawda, lepiej odwróć uwagę od tematu.
