Sytuacja, w której nasz podopieczny nie chce z nami współpracować wcale nie jest rzadka i nastręcza dużo trudności opiekunom.

Warto więc być świadomym powodów, które mogą być źródłem tej niechęci. Zrozumienie przyczyn może pomóc zrozumieć,  że bojkotowanie  pomysłów opiekuna i niechęć do propozycji nie musi oznaczać złośliwości czy uprzykrzania życia opiekunowi.

Co wpływa na poziom współpracy ze strony podopiecznego?

  1. Stan zdrowia

Szczególny wpływ na poziom współpracy ma stan bliskiego. Jeśli ma objawy demencji to wraz z rozwojem otępienia współdziałanie będzie coraz trudniejsze. Wynika to z faktu, że chory przestaje rozumieć co w wokół niego się dzieje. Inaczej odbiera rzeczywistość. W takich sytuacjach logiczne argumenty i prośby rzadko odnoszą skutek.

 

  1. Stan psychiczny

Jeżeli bliski cierpi z powodu depresji, lęków, ma zespół urojeniowy to współpraca także może być trudniejsza. W depresji występuje apatia, zniechęcenie, bierność, obniżony nastrój i zmniejszony poziom energii- to nie sprzyja porozumieniu i współpracy.
Podobnie jeśli bliskiemu towarzyszą urojenia, jest przekonany, że chcemy go okraść, otruć. Wówczas próby przekonania, ustalenia kompromisu, zachęty do aktywności spełzną na niczym.

 

  1. Charakter

Jeśli bliski zawsze był osobą o silnym charakterze, lubił decydować, zarządzać, kontrolować, do niego należało ostatnie słowo, to najprawdopodobniej te cechy w okresie starości tylko się wyostrzą.

 

  1. Potrzeba zachowania niezależności i możliwości decydowania.

Gdy bliski traci samodzielność, nie traci przy tym potrzeby wyrażania własnego zdania i potrzeby, by zostało ono uszanowane. Gdy stajemy się niesamodzielni jest coraz mniej kwestii, na które mamy wpływ, ale potrzeba niezależności pozostaje.

 

  1. Wstyd

Dotyczy to szczególnie sytuacji związanych z intymnością: kąpiel, prysznic, mycie zębów, inne czynności higieniczne. Mimo świadomości tego, że potrzebuje się w tym zakresie pomocy, wiele osób odczuwa skrępowanie i to skutecznie uniemożliwia współpracę z opiekunem w tej kwestii.

 

  1. Bycie ciężarem i trudności w przyjmowaniu pomocy

Osoby starsze często z dużą niechęcią przyjmują pomoc.  Obawiają się/ nie chcą być ciężarem dla najbliższych. Jednocześnie trudno im zaakceptować postępującą utratę samodzielności, a przyjęcie pomocy byłoby “przyznaniem się” do tego, że sobie nie radzą.

 

O Autorze

Skomentuj